Psalme 142
Reimer 2001
Dee 142 Psalm
En Unjarejchte fonn Doft, en Jebäd aus hee enn dee Heel wea.
1 Ekj schrie to däm Herr Gott met miene Stem; ekj bäd to däm Herr Gott met miene Stem.
2 Ekj doo mien Derjchdenkje utjeete fer Am; ekj moak fer am weete waut mien Trubbel es.
3 Wan mien Jeist enn mien beschwiemt, dan weetst Du mien Stijch; dee ha ne Schlenj festoake enn dän Stijch wua ekj go.
4 Ekj kjikj no dee rajchte Sied un see, un kjeene kjant mie; jiedat Utretse es fonn mie festoakje.
5 Ekj schreajch no die, O Herr Gott; ekj säd, Du best miene Schuts Städ, mien Poat enn dee Läwendja äa Launt.
6 Jeff Oobacht opp mien Schriehe; dan ekj sie seeha läajch jebrocht; rad mie fonn dän dee mie hinjaraun joage.
7 Brinj miene Seel rut fonn daut Jefenkjnis soo daut ekj Dank jäwe kaun to dien Nome; dee Jerajchte selle sikj romm mie toop saumle; dan du woascht Jenotte opp mie laje.
Copyright © 2001 by Elmer Reimer